نوروز نامه ۱۴۰۱، چهارم فروردین | جنایت کار یا فوتبالیست؟! هاردر را بیشتر بشناسیم!

مهاجم سابق مانشافت و هامبورگ یکی از افرادی است که در سطح ایران کمتر شناخته شده و از این رو چهارمین فوتبالیست فهرست نوروزی فوسبال ۹۰ خواهد بود. با ما همراه باشید تا نگاهی مختصر به زندگی‌نامه این فوتبالیست پر حاشیه بیاندازیم.

هاردر، یک مهاجم عجیب!

اوتو فریتس هاردر جمعه ۵ آذر ۱۲۷۱ خورشیدی در براونشوایگ آلمان به دنیا آمد. اوتو فوتبالش را از یکی از تیم‌های شهر براونشوایگ شروع کرد. پس از یک سال به آینتراخت براونشوایگ رفت. 

هاردر پیش از جنگ جهانی اول و بعد از بازی دوستانه در برابر تاتنهام هاتسپر انگلیس، «تول» لقب گرفت. «والتر تول» فوتبالیست سیاه‌پوست انگلیسی بود که در آن زمان برای تاتنهام بازی می‌کرد. در سال ۱۲۹۲ خورشیدی و زمانی که دو سال از آمدنش به هامبورگ می‌گذشت، به تیم ملی آلمان دعوت شد و نمایش‌های درخشانی داشت. ۱۵ بازی ملی و ۱۴ گل، نتیجه تلاش هاردر برای تیم‌ملی آلمان بود. هاردر کاپیتان آلمان به حساب می‌آمد. لازم به ذکر است در سال ۱۳۰۶ فیلم سینمایی «پادشاه مهاجمان نوک» در آلمان ساخته شد که محوریت فیلم، اوتو هاردر بود. 

آسبیورن هالوورسن مدافع نروژی یکی از دوستان صمیمی هاردر بود. این دو با هم ۸ سال در باشگاه هامبورگ هم‌بازی بودند. پس از این دوران، مسیر زندگی آن‌ها بسیار در هم تنیده شد و هرگز یکدیگر را ندیدند! 

جنگ‌های جهانی

به مانند بسیاری از جانبازان جنگ جهانی نخست، تول هاردر به حزب نازی ملحق شد. ابتدا او به عنوان گارد امنیتی در اردوگاه سربازی ساشسِن‌هاوزن انجام وظیفه می‌کرد. با پایان جنگ جهانی او یک «ستوان دو» شده‌بود. 

تول آلمانی از سال ۱۲۹۷ تا ۱۳۰۹ زمانی که بازیکن هامبورگ شده‌بود، جایزه «صلیب آهنی» را به خاطر شجاعت در جنگ جهانی اول دریافت کرد. گفتنی است اوتو در جنگ جهانی دوم، فرمانده یک اردوگاه فرعی نازی‌ها بود. 

پس از جنگ، یک دادگاه نظامی بریتانیا او را به جرم جنایات جنگی تحت تعقیب قرار داد. هاردر خود را بی‌گناه می‌دانست و ادعا می‌کرد که نمی‌داند این جنایات و کشتاری که به آن متهم شده، از کجا آمده و زندان‌بان‌ها از اینکه به اوتو بگویند چه اتفاقی افتاده، می‌ترسیدند. در ادامه شهادت‌های بیشتری برای دفاع از تول در دادگاه داده شد. ولی هاردر به همراه ۴ هم‌دست، به علت قتل ۳۷۳ نفر از ۶۱۷ نفری که در هانوفر- آلم کشته‌ شده‌بودند، گناه‌کار شناخته شد. حکم حبس ۱۵ ساله به ۱۰ سال کاهش پیدا کرد و بعد از ۴-۵ سال در کریسمس ۱۹۵۱ {زمستان ۱۳۲۹} از زندان آزاد شد که مورد استقبال طرفداران هامبورگ قرار گرفت. 

۵ سال بعد در روز یک‌شنبه ۱۳ اسفند ۱۳۳۴ وقتی که هاردر از دنیا رفت، در مراسم خاک‌سپاری‌اش بسیاری از هواداران هامبورگ و کارکنان باشگاه حضور پیدا کردند. در این مراسم یک مداح از زحمات ۱۸ ساله‌ی هاردر برای هامبورگ ستایش کرد ولی هیچ صحبتی از جنایات جنگی او نشد. هاردر دومین گلزن تاریخ هامبورگ به حساب می‌آید، پس از اووه زیلر.

امروزه برنامه‌های آموزشی هامبورگ شامل مطالعه انتقادی در رابطه با فریتس هاردر انجام می‌شود. مربیان به داستان زندگی اوتو تول هاردر نگاه می‌کنند و در برخورد با جوانان این دو سوال را می‌پرسند: 

۱) چگونه باید از یک فوتبالیست خوب که جنایت‌کار جنگی شد،‌ یاد کرد؟

۲) انگیزه باشگاه هامبورگ برای انتشار بیانیه‌ای پس از مرگ هاردر در سال ۱۹۵۶ مبنی بر اینکه او «یک دوست خوب و یک همراه واقعی» بود، چه می‌توانست باشد؟